EYLÜL AKŞAMI…
Bir eylül akşamı yalnızlığa bürünmüş yıldızlar,
Karanlıkta kaybolmuş yolunu bulmaya çalışan bir çoban…
Yalnız,çaresiz ve birazda ürkek
Uzanıyor olduğu yere korkutuyor onu koca dağlar…
…
Bir ara el açıyor bir şey istercesine,
Belkide yalvarış yada sitem bir ah çekercesine…
Acı çektiği belli bağrını dövercesine
Belli ki çok seviyor göz yaşlarını silercesine…
…
Bir eylül akşamı hafif esen bir rüzgar,
Ruhunun derinliklerine inen tatlı bir esinti…
Paylaşmak istiyor sanki bir şeyleri seninle
Geri çevirme,kulak ver ve dinle…
…
Bir ah çekersin yaşadıklarından sonra
Dönüşü yoktu artık bir rüyay dı bu anla…
Geride kalan sadece parlayan o yıldızlar
Bir eylül akşamında biter çektiğin tüm acılar…
Malcolmx
Filed under: Dostların yürek esintileri... |
Gülde bile diken vardır.İnsanın,gülün kokusunu duymayıp dikenine takılması birazda kendi ruhundaki dikenlerden kaynaklanır… 
yaw ne kadan güzel olmuş eline sağlık..ekleyeninde hakkını yememek lazım oda güzel eklemiş:)
Seninde yüreğine sağlık ablası hazır yazıyı eklemekte ne var :)yürek esintilerinin devamını beklerim inşaALLAH…